‘Hoe gaat het met u, buurvrouw?’ vraagt Mohamad.

‘Het gaat goed,’ antwoordt Bianca. ‘Nog een week en dan ben ik uitgeteld.’

Mohamad knikt en glimlacht. ‘Sterkte,’ zegt hij. Hij begrijpt het niet helemaal, maar de buurvrouw wees naar haar buik. Het zal wel met haar zwangerschap te maken hebben. Thuis vraagt hij het aan zijn vrouw. Maryam lacht. Dat betekent dat ze over een week haar kindje verwacht. Maar het kan natuurlijk iets eerder of later zijn.

Die week ziet hij Bianca niet weer, wel haar man Roy. Hij vertelt dat de baby er nog niet is. Totdat… op vrijdagavond zien ze opeens een auto voor het huis van hun buren staan. Een vrouw stapt uit met een tas in haar hand. Even later stopt er nog een auto en stapt er weer een vrouw uit. Zou de baby nu komen? Zou dat de verloskundige zijn en de kraamhulp? Om elf uur gaan Maryam en Mohamad slapen. De volgende ochtend wordt er tegen negen uur aangebeld. 

‘Buurman, Bianca heeft een baby gekregen. Marit heeft er een zusje bij.’

‘Gefeliciteerd!’ zegt Mohamad en hij geeft de buurman Roy een hand. Maryam komt erbij staan en feliciteert hem ook. ‘Gaat alles goed met de baby en uw vrouw?’ vraagt ze.

‘Ja,’ zegt Roy. ‘Ze zijn gezond.’ Roy geeft hun een kaartje, zegt gedag, en ze doen de deur dicht.

Op het kaartje staat dat de baby Kim heet. Ze is op 18 september geboren en weegt 3000 gram. ‘Als je ons wilt komen feliciteren, bel dan even. Bianca en Kim rusten van 12.00 tot 15.00 uur.’

Een half uurtje later wordt er weer aangebeld. Er staan een paar andere buren voor de deur met spullen in hun hand. ‘Helpen jullie mee? We gaan de ooievaar neerzetten.’

Een ooievaar? Wat is dat? En waarom? Nieuwsgierig lopen ze mee naar buiten. Daar zijn al een aantal mensen bezig. Een houten vogel met een lange snavel wordt in de grond gezet. Dat is dus de ooievaar. ‘Mohamad, wil jij deze waslijn aan die boom vastmaken?’ vraagt Jan. Mohamad begrijpt wat hij bedoelt en maakt hem vast. Jan maakt het andere eind aan een grote boom vast. Waarom, dat weten hij en Maryam niet. Totdat buurvrouw Carla wat kleine, roze en witte kleren pakt. Met wasknijpers hangen ze die aan de lijn. Met z’n allen blazen ze ballonnen op en zetten ze een bord neer met ‘Kim’ erop. Dan steken ze nog een vlag uit. De Nederlandse vlag. Het ziet er erg mooi uit.

Maar nu weten ze nog niet waarom die ooievaar er staat met zo’n doek om zijn snavel waar een pop in zit. Carla ziet hen verbaast kijken. ‘Maryam en Mohamad, hebben jullie zin in koffie? Dan leg ik uit waarom wij dit doen.’ Ze knikken.

Carla schenkt koffie in en vertelt dat de Nederlanders een verhaaltje hebben, een soort sprookje, waarbij ze zeggen dat de ooievaar de kinderen brengt. Dat vertellen ze ook aan hun kleine kinderen. Als de ooievaar langs komt, dan komt hij weer een baby’tje brengen. En daarom zit er een luier om zijn snavel, waarin een pop zit. Ook vertelt ze over op visite gaan. Nederlanders nemen dan altijd een cadeautje mee voor de baby. En ze krijgen beschuit met muisjes. Als het een jongen is, dan beschuit met blauwe en witte muisjes, bij een meisje, beschuit met roze en witte muisjes. Erg lekker en gezond. Ook voor de moeder heel goed. Het is goed voor de borstvoeding, zeggen ze.

De volgende dag gaan ze op kraamvisite. Ze bellen aan en een kraamverzorgster doet de deur open en laat hun binnen. Ze lopen naar boven. Bianca ligt op bed met de baby. De baby heeft blond haar. Ze is heel mooi. Mohamad en Maryam geven hun cadeautje. ‘Oh wat een mooie knuffel,’ zegt Bianca. Ook Roy vindt het mooi. Dan komt de kraamverzorgster.

‘Willen jullie koffie of thee?’ Ze willen graag koffie. En wat zien ze daar…? Op een schoteltje ligt een beschuit met roze en witte muisjes.  Ze nemen een hap. Het kraakt en het kruimelt. Roy en Bianca lachen.

‘Lekker?’ vraagt Roy.

‘Mmm…. Het is heel lekker!’ antwoordt Maryam. Beschuit met muisjes.